Ji Qur’ana Mecîd Çend Pend û Şîret

(YA QEWMÊ MİN-3

Dema ku qasidên me hatin nik Lût,  ji bo wan dilê wî qirqilî, dilteng bû û got: Ev (roj) rojeke dijwar e. Qewmê wî (ji bo ku bi mêvanên wî re fi’la xerab bikin) bi bez bi bal wî ve hatin. Jixwe wan berê jî fi’lên xerabê wihareng dikirin. Lut got: Ya qewmê min. Aha ev qîzên minin. Bo (zewaca) we ew paqijtir in. Ji dijberîya Ellah Te‘ala bitirsin û min li ber mêvanên min rezil û riswa nekin. Gelo ma di nav we de hîç kesek serwext û aqilmend nîne. (Sûretê Hûd: 77-78)

Me bo Qewmê Medyen jî birayê wanê Şû‘ayb bi pêyẋembertî şand. Wî (ji qewmê xwe re) got: Ya qewmê min! ‘Evdîtîyê her ji Ellah Te‘ala re bikin. Bo we ji bil wî hîç îlahek dî nîne. (Eman ha eman! Nebî nebî!) Hûn di wezn û pîvanê de kêmasîyê nekin. Ez we di nav xêrê de (yanî di nav rizqê fireh, nî’met û bereketa pir de) dibînim. Bi rastî (eger ḥilekarîya we bidome) ez bo we ji rojek ‘ezabdijwarê ku dê we rapêçe ditirsim. (Sûretê Hûd: 84)

Ya qewmê min! Wezn û pîvanê bi ‘edalet (bêkêmasî) bikar bînin. Malê însanan kêm nekin (û bi kêmpîvanê wan di malê wan de nexesirînin.) Li ser rûyê erdê bi fesadî tevlihevîyê dernexin. (Sûretê Hûd: 85.)

(Şû‘ayb) got: Ya qewmê min!  De ka bêhnek (eqlê xwe bişuxlînin, bîr tê bibin û) bifikirin! Eger ez ji bal Rebbê xwe li ser delîlelk aşîkar bim û wî ji bal xwe rizqek baş dabe min…? Ez naxwazim tiştê ku ez nehya we jê dikim ez bi xwe bikim. Hema ḥetta ji min tê ez dixwazim we islaḥ bikim. Muwafaqîyet û serdestî (ya min) her ji Ellah Te‘ala ne. Ez tenê tewekkula xwe bi wî tînim û berê xwe didim wî. (Sûretê Hûd: 88)

Ya qewmê min! (Eman ha eman! Nebî nebî! Bila) neyartîya we ya li dij min (mûsîbetên) wek (musîbeta) qewmê Nûḥ, yaxut qewmê ḥûd weyaxût Qewmê Saliḥ neyne serê we. Hem (jibîr nekin ku) qewmê Lût ne dûrî we ye.  (Sûretê Hûd: 89)

(Şû‘ayb) got: Ya qewmê min! Gelo ma qebîla min li nêk we ji Ellah Te‘ala ‘ezîztir e ku we (emr û nehyên) wî  (wek tiştên bêqîmet) bi pişt xwe ve avêt. Bêgûman (‘ilmê) Rebbê min temmamê kirinên we radipêçe. (Sûretê Hûd: 92)

Ya qewmê min! (Di ‘eleyhîyê min de) çi ji destê we tê (bê texsîr) wî bikin. Bê gûman (çi ji destê min bê) ezê jî bikim. Elbet hûn dê di nêz dê fêm bikin bê ka ‘ezabê zelîlkirox ji kê re tê û kî derewkar e. Çav li bendê bin, bêgûman ez jî digel we çav li bendê me. (Sûretê Hûd: 93)

Liser vê Mûsa bi ẋedeb û esef li qewmê xwe vegerî û got: Ya qewmê min! Gelo ma Rebbê we sozek baş nedabû we. (Gelo ma bi ser veqetîna mina ji we de) demek zêde borî. Gelo ma we xwest ku ji teref Rebbê we ve ẋezebek bi ser we de bê. Ma ji bo vê yekê bû ku hûn li ser we’da ku we dabû min nesekinîn. (SûretêTaha: 86)

Bi sond, Harûn jî berê ji wan re gotibû: Ya Qewmê min! Hûn bi vê (golikê) hatin îmtîḥankirin. Bêgûman Rebbê we Reḥman e. (Madem heqîqet wihareng e) îdî hûn jî îta‘eta min bikin û ji emrê min dernekivin. (Sûretê Taha: 90)

Bêgûman me Nûḥ ji qewmê wî re bi pêyẋembertî şand. (Nûḥ ji qewmê xwe re) got: Ya qewmê min. Tenê ‘evdîtîya Ellah Te‘ala bikin. Ji bil wî tu îlahek we nîne. Gelo ma hûn xwe ji dijberîya Ellah Te‘ala naparêzin. (Sûretê Mu’mînûn: 23)

(Saliḥ) got: Ya qewmê min! Gelo çima hûn berî qencîyê bi ‘ecele daxwaza hatina neqencîyê dikin. Ma (çêtir) nîne ku hûn ji Ellah Te‘ala bexşandinê bixwazin da ku reḥmet li we bê kirin. (Sûretê Neml 46)